η ημερα της γυναικας

Ο τοκετος μου ετσι οπως τον περιεγραψα πλημμυρισμενη απο συγκίνηση στο Φορουμ Ονειρα..!Σαββατο πρωι 10 η ωρα ειχαμε ραντεβού με το θειο μου για να δουμε το αμνιακο υγρό σε υπερηχο.Φτανω στο ΜΗΤΕΡΑ χωρις να μαι καν λουσμενη,ετοιμη λεω ενταξει 5 λεπτα υποθεση θα γυρισω μετα σπιτι.Ηταν η μονη φορα που πηγα ετσι χυμα σε υπερηχο μονο ενα ντους εκανα ,επισης ηταν η μονη φορα που ειχε κρυο νερο εδω σπιτι .Ο Λευτερης ειχε κανονισει να παει για μπασκετ και εγω μετα ελεγα να παω να περπατησω οπως μου παν για να "εμπεδωθει¨" το μωρο.Κανουμε υπερηχο και μου λενε "καπνιζεις" οχι λεω παει ο πλακουντας σου μου λενε,αμνιακο πολυ χαμηλο.Οθειος μου ηταν ανησυχος και η μαια μου Η Βασω.Λεω τι εγινε παιδια μου λενε Ελινα πρεπει να παρουμε το παιδι εχει πολυ λιγο υγρο του λεω πως θα το παρετε καισαρική ή Φυσιολογικο? Σοκ ο θειος εισαι ετοιμη μου λεει δεν προλαβαμε ουτε να σου πουμε 2 πραματα ,να σου δειξουμε 1 αναπνοη λεω δεν πειραζει ελα σιγα δε φοβαμαι τον πονο.Παμε μεσα να δουμε τι θα γινει και αν μπορουσαμε να περιμενουμε να γεννουσα πχ.Δευτερα.Μου κανει μια εξεταση πολυ αβολη με χερι και μου λεει Φυσιολογικα θα γεννησεις θα σου βαλω ορο .Μετα ερχεται η μαια μου λεει τι γνωμη εχεις για επισκληριδιο μου λεει συγνωμη ρε Ελινακι δε σου χω μιλησει για το θηλασμο,επισκληριδιο της λεω ρε μη φοβασαι τα ειδα στο φορουμ.Αρχιζει λοιπον η προετοιμασια ευτυχως δεν εφαγα το πρωι τιποτα μου καναν κλυσμα ,ξυρισμα και μετα καρδιολογικο ελεγχο.Αυτος ηταν και ο φοβος μας αν θα με προδιδε η καρδια μου εκεινη τη μερα.Ολα γιναν πολυ γρηγορα ισα που προλαβα και ειδοποιησα τη μανα μου και απο εσας την Ελενα.Λεω γρηγορα μια προσευχη και παμε στο δωματιο εκει μου βαλαν ορο ,καναμΕ ΝΣΤ και μετα ηρθε ο αναισθησιολογος.Βασικα να πω την αληθεια δεν πονουσα με τοσους πονους απο τις συσπασεις ειχα συνηθισει αλλα σε καποια στιγμη πονεσα πολυ σαν να μου σπαγαν τα κοκκαλα,μεγαλη δοση επισκληριδιο δεν μπορουσα να εχω οποτε λεω Ελινα υπομονη τοσα τατουαζ εχεις ντροπη να βγαλεις αχνα.Ολοι ηταν ανησυχοι εκτος απο μενα με ειχε πιασει παλι αυτο που με επιανε οταν νοσηλευομουν εκανα χαβαλε και μιλουσα ειχε μπει και ο Λευτερης μεσα και εγω ελεγα στη Βασω(μαια) για εδω το φορουμ μας και την ολη φαση,το θηλασμο κτλ .Σε καποια φαση αρχισα να ποναω πολυ μου βαζαν συνεχεια απο κατω ξερετε χερι μπλιαχ και ετσι σταματησα να μιλαω και αρχισα να ψιλοχανομαι μου βαζουν οξυγονο ο θειος μου δεν κοιτουσε καν μπαινοβγαινε η καρδιολογος κι εγω προσευχομουν ασταματητα να με βοηθησει ο Θεος να δω το μωρο μου.Δε με ενοιαζε να πονεσω ποτε δε με τρομαξε ο πονος αλλα δεν ηθελα εκεινη την ωρα με τπτ ουτε να λιποθυμησω .Τελοσπαντων η Βασω αρχισε να μου δειχνει καποιες ανασες και να μου δινει κουραγιο εγω τουμπεκισταν δεν μπορουσα να αναπνευσω ειχα αρχισει να μελανιαζω αλλα να πεισμωνω ακομα ποιο πολυ πως δε θα με νικησει καμια αρρωστια,κανενας θανατος τελος θα γεννησω και θα γεννησω και τελος α επισης της πεταω μεσα στο ολο να μη δωσετε συμπληρωμα γαλακτος θα το θηλασω αποκλειστικα οκ? Τι να μου πουνε ναι ναι μου λεγαν ο Λευτερης δεν αντεχε να βλεπει σου λεει παει η Βασω μονο ηταν ψυχραιμη και ελεγε πως ολα θα ειναι οκ τελοσπαντων ερχεται μια εκει μου σπαει με ενα πραμα τα νερα λενε εκει κατι νουμερα και με βαζουν να σπρωξω αλλα ελα που δεν μπορουσα να πιασω τα ποδια μου να με βοηθανε εκει ατομα να πεισμωνω εγω πεταω και το οξυγονο λεω αι απο δω δε θελω οξυγονο τελοσπαντων να μη μακρυγορω πονους δεν ενιωθα μονο αυτο το ανοιγμα στη λεκανη σαν κοψιμο ημουν συγκεντρωμενη στο στοχο η επισκληριδιος με βοηθησε δεν ειχα τουλαχιστον τους πονους συσπασεων.Διπλα στο μεταξυ ηταν μια γκομενα που γενναγε και ειχε χαλασει τον κοσμο λεω εγω κυρια δε θα φωναξω δεν ειχα βγαλει αχνα αλλα ετσι κανω αμα υποφερω .Με τα πολλα σπρωξιδια αλλαξαμε δωματιο λεω που με πανε και επιτελους βλεπω το θειο μου η Βασω φωναζε θελω να το βγαλεις με 3 φορες με δενουν εκει στα ποδια λεω παλι καλα δε με βαζουν να κανω σπαγγατο και αρχισα να σπρωχνω αλλα εκει παλι αρχισα να χανομαι δεν μπορουσα να αναπνευσω ακουσα που λεγε ο Θειος μου να ρθει ο καρδιολογος ΟΧΙ λεω και δινω 2 δυνατες εκει πονεσα οκ και δεν τηρησα την ησυχια αλλα το κανα κοσμια οχι σαν τη διπλα.Το ενιωσα πως βγηκε κατι αλλα λεω λες? εκει μου ρθε μια θολουρα ο θειος κατι μου λεγε μετα τον ειδα εφυγε μετα μου πε ο μπαμπαςμου πηγε να κλαψει φοβηθηκε μου δωσαν το μωρο τελικα στο στηθος δε το βαλα επειδη δε μπορουσα να μιλησω καν ουτε να το κρατησω.Μετα τα γνωστα ανανηψη κτλ δεν ενιωθα καλα αλλα ενταξει ηταν απλα επειδη ζοριστηκα λεω τα εχω καταφερει εκανα μωρακι.Μετα μεπηγαν στους γονεις μου και εκει τον ειδα και τα μπηξα και τωρα που σας γραφω κλαιω αλλα απο χαρα.Νιωθω πως Ο Θεος με βοηθησε να ζησω για να εχω αυτη την εμπειρια γιατι ελεγα περυσι πως υπηρχε ενας λογος που τη γλιτωνα παντα κατι μεγαλο θα συμβει.Αυτο ηταν λοιπον....Κοριτσια σας ευχαριστω παντως ολο αυτο το διαστημα μου δινατε δυναμη.Μετα στο δωματιο ημουν ολο χαρα περιμεναν πως θα χα καταρρευσει αλλα με κυριευε τρελη διαθεση κι ας με ειχαν πιασει ολα μαζι.Απο τα συμπτωματα της αρρωστιας μονο η καρδια μου λιγο με ενοχλει αλλα λιγο αρρυθμια ,λιγο υποταση ομως θα κανω εξετασεις και ολα καλα.Το μωρο ειναι σουπερ υγιες δεν πηρε απο μενα ευτυχως και αισθανομαι ωραια που το θηλαζω.Αισθανομαι νικητης στη ζωη για πρωτη φορα .Το μονο που παρακαλαω ειναι υγεια για να καμαρωνω το μωρο μου και να αγαπαω τον Λευτερη που ειναι ο καλυτερος αντρας του κοσμου.Ευχαριστω οσους διαβασαν την ιστορια μου και συγνωμη για το μεγεθος!