Ξημέρωμα Δευτερας

...και είμαστε καλά....πολύ καλά...! Δόξα το Θεο.
Τα σύννεφα+ ο πόνος καταλαγιάζει,οι πληγές γιατρεύονται ...Σε περίμενα καιρό ...ναι εσένα κυρία Γαλήνη να έρθεις και να με επισκευθείς, να μου γιατρέψεις τις πληγές, να μου δώσεις μια σπρωξιά να ονειρευτώ και πάλι.
Ενιωσα πολλές φορές την ανάγκη να γράψω σελίδες ατελείωτες πως ένιωθα....καλύτερα που δεν έγραψα....δεν πειράζει ας μην έγινε...Ας ήταν όλα ένα κακό ονειρο...Δοκιμασία μεγάλη εκεί είδα ποιοι ήταν αληθινά διπλα μου.Είχα και επεισόδια άσχημα με ανθρώπους που νόμιζα για φίλους μου κ άλλοι που δεν είμασταν κοντά με εξέπληξαν ...! Δε με νοιάζει αλήθεια κ όσοι με δυσκόλεψαν αλήθεια τους λυπάμαι...γιατι το να παιρνεις ηδονή πληγώνοντας έναν άνθρωπο που βασανίζεται είναι διαστροφή. Ας είναι καλά κ αυτοί μέσα μου τους συγχωρώ ο καθένας τραβάει το δρόμο του. Τα νοσοκομεία δεν τελείωσαν για μένα αλλά δενμε νοιάζει εφόσον οι παθήσεις που έχω αντιμετωπίζονται δεν στενοχωριέμαι.Μου φυγε αυτή η στενοχωρια κ μαυρίλα που χα με τη δυσκολη εγκυμοσύνη+το βίαιο αποχωρισμό για 2η φορά απο το παιδί μου.Ο Θεος δε μα ς δινει περισσότερα από όσα μπορούμε να αντέξουμε, σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου όσους με στηρίξατε...ξέρετε ποιοι είστε και ξέρω πως δε θέλετε ιδιαίτερες αναφορές γιατί το κάνατε μέσα απο την ψυχή σας!!! Ξημερώνει Δευτέρα και ακουω τον μεγάλο μου γιο να σιγοξυπνάει και να λεει στον υπνο του "κουνια μπεγια" ....Αξιζε αγάπες μου όλο αυτό κ ακόμα παραπάνω για να σας φέρω στον κόσμο.Το ξέρω δεν είναι ιδανικός+αγγελικά πλασμένος κόσμος όμως κάνω τα πάντα για να περνάτε καλά εδώ!!!